Inwestorzy stawiający nowy budynek lub dokonujący remontu w obiekcie już istniejącym poszukują najlepszych rozwiązań materiałowych i technologicznych, których zastosowanie pozwoli nie tylko na wieloletnie użytkowanie, ale w perspektywie da znaczne oszczędności. W naszej strefie klimatycznej najwięcej można zaoszczędzić na zużyciu ciepła, stąd termika budynku, a przede wszystkim okien i drzwi, odgrywa rolę kluczową.
Co to jest ciepły montaż okien?
O zachowaniu standardów izolacji termicznej oraz akustycznej w dużej mierze decyduje konstrukcja okna: materiał, grubość ramy, ilość szyb. Ale można poprawić jakość termiczną poprzez odpowiedni montaż. Niestety, niewłaściwy montaż może cieplne parametry okna również znacznie obniżyć.
W kontekście spodziewanych oszczędności mówi się coraz częściej o zaletach tak zwanego ciepłego montażu. Tak zwanego, ponieważ zdaniem wielu specjalistów z branży budowlanej coś takiego, jak ciepły montaż okien nie istnieje. Jak słusznie wielu z nich wskazuje, okna można zamontować wyłącznie na dwa sposoby: fachowo lub niefachowo, czyli dobrze albo źle.
W rzeczywistości ciepły montaż jest zamiennym określeniem montażu warstwowego lub kompletnego. Użycie przymiotnika „ciepły” ma za zadanie wzmocnić, podnieść rangę, zachęcić do stosowania nowych materiałów. Każde okno powinno się z ciepłem kojarzyć – podział okien na montowane na ciepło lub w inny sposób jest bardzo umowny, zależy od użytych materiałów i absolutnie nie oznacza, że tylko ta jedyna grupa okien będzie skuteczną ochroną przed chłodem.
Montaż ciepły a tradycyjny
W miejscu połączenia okna ze ścianą budynku powstają mostki termiczne, które są największą zmorą budowlańców. Tradycyjna technologia stosowana do uszczelniania okien wymaga użycia pianki PUR. Przy montażu warstwowym pianka jest dodatkowo wspomagana dwoma rodzajami folii (taśmy): paroizolacyjną i paroszczelną. Zastosowanie samej pianki PUR nie daje pełnej gwarancji na likwidację mostku, stąd dodatkowo dwie taśmowe warstwy izolacyjne.
Fachowców zabawa w ciepło – zimno
Prawidłowe uszczelnienie okna techniką ciepłego montażu oglądane od strony wnętrza domu przedstawia się następująco:
1. Taśma paroszczelna – zatrzymuje przenikanie do pianki wilgoci z wnętrza domu.
2. Pianka PUR – właściwa izolacja.
3. Taśma paroprzepuszczalna – chroni piankę od zewnętrznych czynników, takich jak opady i umożliwia dyfuzję pary wodnej.
Ciepły montaż wymaga dobrego przygotowania ościeży – taśmy klei się do powierzchni idealnie gładkich. Uważnie trzeba usuwać nierówności pianki – pozostawienie ostrych krawędzi może skutkować przerwaniem ciągłości taśmy.
Izolacji taśmą wymagają również kotwy, do których okno jest mocowane. Montaż ciepły musi pokrywać się z terminami izolacji zewnętrznej budynku. Pozostawienie taśm bez zabezpieczenia nie może przekroczyć okresu trzech miesięcy. Jeśli więc stolarka okienna została zamontowana jesienią, a izolację budynku odłożono na wiosnę, to taśmę należy pokryć ochronną warstwą zaprawy klejowej.
Czy warto wybrać ciepły montaż okien?
Przeciwnicy metody montażu warstwowego uważają, że to niepotrzebna strata pieniędzy, a amortyzacja kosztów jest za bardzo rozciągnięta w czasie. Pianka PUR, ich zdaniem, jest wystarczająco dobrym materiałem i nie wymaga dodatkowej ochrony przed wilgocią. PUR jest materiałem hydrofobowym i nie przyjmuje wody, a jedynym wrogiem pianki jest słońce oraz uszkodzenia mechaniczne, na przykład otwory robione przez ptaki czy gryzonie.
Zwolennicy montażu warstwowego uważają, że straty ciepła w tej technologii są minimalne, co przekłada się na oszczędności na ogrzewaniu. Zastosowanie taśm eliminuje problem pleśni czy zagrzybień wokół ram. Jedyną przeszkodą jest cena montażu ciepłego – to ponad dwa razy więcej, niż tradycyjny montaż pianką PUR.
Wiedząc, co to ciepły montaż okien i doceniając zalety tej technologii należy być przygotowanym nie tylko na większy wydatek, ale również na problem związany ze znalezieniem doświadczonych i rzetelnych fachowców. Pomylenie taśm będzie katastrofą – izolacja termiczna nie ulegnie poprawie a przy jednoczesnej blokadzie procesu dyfuzji pary wodnej na ścianach pojawią się nieestetyczne i bardzo niebezpieczne dla zdrowia ludzi i zwierząt wykwity grzybicze i pleśniowe.
